UNA mannen met een lintje 

Klaar voor het gesprek: links Wim Habraken en rechts Wim Renders

Vanwege Corona gaat in april 2020 in eerste instantie de gebruikelijke officiële uitreiking en huldiging van de Koninklijke  Onderscheidingen niet door. Dat gebeurt later alsnog in de Grote Zaal van de Schalm. Destijds viel er in de 2 CV’s  veel te lezen over hun beider verdiensten. Imponerend. Maar terwijl de vele en langdurige kwaliteiten in dienst van de club daar wel alle aanleiding toe geven, tot een speciaal interview met deze UNA toppers op onze eigen website kwam het nog even niet. Dan nu maar eentje dubbel!

De Rendersen, mannen van het gezin van de ‘hoveniers’, Wim 4^e vanaf rechts, rechts de ouders….

Hoewel hun totale maatschappelijk verdiensten alleen al een heel interview waard zijn, vormt het uitgangspunt bij dit gesprek toch vooral wie ze zijn en wat ze voor UNA betekenen. Voor degenen die dat gemist hebben, eerst hun specifieke UNA verdiensten even op een rijtje. Te beginnen met de oudste, onze hovenier van dienst, Wim Renders.

• Toegangscontrole ( 40 jaar) en fietsenstalling (3 jaar) bij de thuiswedstrijden van UNA 1
• Bezorger van clubblad Unaniem
• Vijf jaar lid van het Hoofdbestuur
• Onderhoud plantsoenen sportpark
• Vrijwilliger bij de kienavonden 
   

Hoofdbestuur met Wim Renders precies in het midden.. 

Voor Wim Habraken geldt dat hij eerst bij een accountantskantoor werkt alvorens hij oversteekt en tot aan zijn pensioen in dienst is bij Bouwfonds afdeling HNG. Maar tijdens een heel groot deel van die periode is hij ook al ‘in dienst’ bij UNA. Zijn eerste wapenfeit namens onze club is het ophalen van Toto en Lotto geld. De huizen langs, samen met o.a. Piet van Hoof en Toon van Geel. Van thuis mocht Wim pas met zijn 18^e lid worden. Maar als hij dat eenmaal is, gaat het hard. Al rap wordt hij bijvoorbeeld benaderd om trainer en leider te worden van de jeugd (zie foto).

..Wim Habraken links al snel leider/trainer bij de jeugd….

En in die contreien is ie toch wel voor een flink deel blijven hangen; wat te zeggen van 40 jaar jeugdbestuur en wedstrijdsecretariaat! En alweer meer dan twintig jaar het bijhouden van het algemene ledenbestand. Voor wie en waarover dit manusje van alles binnen onze UNA gemeenschap hand- en spandiensten verricht, dat is in feite niet bij te houden. Het kan niet anders of binnen UNA staan de meeste contacten met de KNVB op zijn conto. Dat kun je vaststellen ook zonder de hulp van een telraampje. Daardoor blijft hij perfect op de hoogte van alles wat er op het gebied van overschrijvingen en strafzaken speelt. U mag dus raden wie ze daar om de haverklap als de grote vraagbaak voor aanklampen. Weet hij iets niet, dan zet hij mensen - met zijn kennis binnen de club - in ieder geval op het juiste spoor. Maar ook wanneer er eerste hulp moet worden geboden, dan weet men hem te vinden. En zo zijn er nog vele andere zaken en zaakjes, in feite teveel om op te noemen. Toch gaan we er nog maar even mee door.  

Arbitrage lokt  
Zijn voetbalperiode is na zo ongeveer 10 jaar bij de lagere elftallen ten einde. Eén hoogtepunt daaruit is het melden alleszins waard: een onvergetelijke invalbeurt in UNA 2. Leuk, maar er zijn leukere zaken. En samengevat, liggen in het spelletje op de groene mat niet echt de kwaliteiten van de snelle rechtsbuiten. En zeker ook niet zijn ambities. Al gauw is er de eerste aanraking met het ‘vak’ van scheidsrechter. De snelle leerling, doet het graag en zal uiteindelijk tot in zijn zestigste blijven fluiten, als een goeie arbiter met een uitstekende kennis van de regels. Maar het is vooral ‘t hobbyisme dat hem drijft, zonder de ambitie om zo hoog mogelijk te fluiten. Strak in de leer, maar het spel laten lopen als de wedstrijd dat toelaat. Een leidsman die je zowel toppers kunt laten fluiten als – met alle respect – de knoeiers. De berichtgeving gaf op de site eerder al aan: hij leidde ontelbare wedstrijden. 

Heeft hij er zelf wel een idee van, hoeveel?
Er volgt een antwoord dat je dat van de bescheiden decorandus kunt verwachten: hij weet het niet en vindt het niet belangrijk ook.  

Bij de vraag aan Wim Renders of vrouw Nel het goed vindt dat hij heel veel tijd bij UNA doorbrengt, laat het antwoord niks aan duidelijkheid te wensen over: “Ze weet dat UNA op de 1^e plaats staat en ze is geen liefhebster van voetbal. Ik heb twee dochters en samen gaan winkelen vinden ze alle drie een prima alternatief. De andere Wim valt bij: “Ikzelf ben vrijwel elke dag bij UNA. Maar dat hebben we bij ons trouwen al zo afgesproken. Ze is niet anti voetbal. Als dat zo uit komt, kijken we dikwijls gewoon samen naar wedstrijden op TV”. 

Wat is de mooiste tijd en het grootste hoogtepunt dat je met UNA hebt meegemaakt en waarom?
Wim Renders: “Ik vindt het bij UNA zeker de laatste 20 jaar geweldig. Maar van vroeger, toen we voor het eerst zo hoog stonden, vooral wedstrijden als tegen Middelburg” .

Sommige dingen staan nog als heel plezierig en of bijzonder op z’n netvlies. Zoals heel, heel, heel vroeger...
“Ik herinner me dat we in en tegen Netersel samen met Frans van Hoof en Heinz Kauffelt de molshopen nog plat moesten stampen. En heel bijzonder is het tafereel waarbij dokter Janssen, bij een thuiswedstrijd van het eerste – vooraf, op het veld - met zijn zoontjes in het doelgebied in stond te trappen, geweldig”.

Voor Wim Habraken zijn de vroegere jaren in het jeugdbestuur, met mensen als Alex Sleddens, Harrie van der Mierden, Toon van Geel en Grard Snelders (en ik vergeet er natuurlijk ook) ‘oergezellig’. “De mooiste periode”. 

De meest imponerende UNA bestuurder ooit?
Bij het antwoord hierop hebben beide mannen een uitgesproken mening. De ene Wim (Renders) had een zwak voor Anton Mous. En zijn ‘dubbel partner’ is eveneens luid en duidelijk: “Jos Blatter was de beste. Ik kon het heel goed met hem vinden, alhoewel ook hij – zoals ieder mens -  best ook wat minpuntjes had”.    

Desgevraagd is en blijft voor Wim Renders het voetbal kijken bij UNA zijn allermooiste bezigheid en daar heeft hij verder niets aan toe te voegen. Voor de andere Wim daarentegen ligt zijn plezier toch veel meer op het organisatorische deel van onze club.  

Aan Wim Renders: heb je een mening over het huidige UNA 1, een goed elftal vergeleken met andere in het verleden?
Wim: “Het beste. En veel jonge spelers. Dit elftal houdt de belofte in om binnen niet al te lange tijd toch nog een trede hoger te spelen”.

En dat sluit natuurlijk perfect aan veronderstelling dat onze geïnterviewde een positief mens is. Sterker, ‘de hovenier’ staat te boek als een man van ongebreideld optimisme. Zo zijn er staaltjes bekend van zijn geloof in kenteringen bij wedstrijden waarin UNA een hopeloze achterstand heeft. Als ik hem daarmee confronteer, onderbreekt hij me meteen met voorbeelden van zijn terechte optimisme. En ik moet hem gelijk geven, want bij tenminste één van de twee voorbeelden was ik er zelf bij. Met toegenomen overtuiging en enthousiasme:”Weet je nog bij Helmond uit? UNA stond met 4-0 achter”. “Ja, Wim, en Jan van Oorschot kwam erin”. “Ja, en die scoorde vier keer, einde 4-4”. “Ja Wim, dat klopt want ik was erbij”. “En bij Oirschot dan: ook 4-0 achter en ook gelijkgespeeld, en” ….maar nog voordat deze onverbeterlijke optimist verder gaat met zijn onwaarschijnlijk schitterende UNA momenten, met onwaarschijnlijke heropstandingen van het kaliber Christus verrijzenis, is het tijd voor de slotvraag.       

Jullie Koninklijke Onderscheiding is – gezien je vele maatschappelijke verdiensten -  meer dan terecht, maar wat vind je er eigenlijk zelf van?
Achteraf misschien een overbodige vraag. Het is me namelijk allang helder dat ik hier tegenover twee mensen zit die niet in afwachting waren van onderscheidingen. Wim Habraken zegt het zeer duidelijk: “Het begint natuurlijk met het feit dat je iets graag moet doen. En je zit vervolgens niet echt op dit soort waarderingen te wachten, daar doe je het niet voor”. En voor tuinier Wim geldt exact hetzelfde: “Zoiets hoefde voor mij ook niet”.

Maar toch, bijna een jaar na dato menen ze beide, eensluidend: “Nu ik het heb, ben ik wel erg blij mee. Het is toch een waardering”.

En ook nu we een jaar verder zijn, is de ene Wim (Habraken) onverkort nog de UNA man die bespreekt, telefoneert en controleert. En de andere (Renders)….hij schoefelde voort. En zo is het goed.