90 Jaar v.v. UNA
UNA Historie Deel 8

We zijn aangekomen bij de 90-ger jaren. Het voorzichtige begin van het digitaal tijdperk. Voor onze jongere leden valt het bijna niet te bevatten hoe de communicatie zonder internet door kon gaan. Toch ging dat door en dat kostte best wat kruim. Het in 1956 opgerichte clubblad UNAniem verscheen elke maand en daar was heel wat werk voor nodig. Het verzamelen van nieuws voor de vereniging was nog het simpelste. Om het allemaal op papier te krijgen vergde heel wat meer inspanningen. Teksten werden schriftelijk aangeleverd. Daarna bracht Netty Nabben die over op een stencilblad, dat stencil-machinist Jan de Wit weer op papier zette. Foto’s konden nog niet. Wel vaak grappige tekeningen van Mia van Delft. Als alle pagina’s gedrukt waren moest het clubblad nog ingebonden worden. Daaraan nam de complete redactie deel. Kwestie van bladen verzamelen en twee nietjes erdoor. Maar als de nietmachine kapot was moest er naar een oplossing gezocht worden. Truus van Delft, de vrouw van Walter Soetens, beschikte over een prima naaimachine en zo verscheen UNAniem ingenaaid bij de leden.

Ook op bestuurlijk niveau waren het in vergelijking met nu tropenjaren. Vooral de secretaris kreeg het zwaar voor zijn kiezen. De bestuursvergadering notuleren, de notulen uittypen en die kopiëren bij UNA met een machine die meestal haperde of totaal dienst weigerde. Toch kwam het altijd goed en daarna werden de notulen bij de bestuursleden in de brievenbus gegooid.

Het verslag van de wedstrijden hoorde ook bij de taak van de secretaris. Op zondagavond tikte hij zijn verslag uit, vergezeld van de verrichtingen van UNA 2, die hij van Johan Tieben kreeg. Daarna stopte de secretaris zijn product in de brievenbus van Dillen in de Kapelstraat en daarna stond het verslag in het Veldhovens Weekblad, dat toen nog De Kempenaer heette.

Dat was toen, maar vanaf dan werd het gemakkelijker. Het digitaal tijdperk kreeg meer gestalte.

De computer dook op. Eerst nog schoorvoetend, traag en met floppy’s. Daarna ging het steeds sneller.

Ook op bestuurlijk niveau veranderde er nogal wat. Het aantal bestuursleden werd teruggebracht van 11 naar 9. De commissies materiaalbeheer, algemene zaken, dames en 2^e penningmeester kwamen te vervallen. In plaats daarvan kwamen de commissies sponsoring en accommodatiebeheer.

Het aantal leden kende een enorme groei, vooral bij de jeugd. Dat had ook gevolgen voor de juniorencommissie en die moest uitgebreid worden van 8 naar 15 leden.

Ook de accommodatie onderging een gedaanteverwisseling. Nadat wethouder Driek van de Vondervoort de nieuwe kantine geopend had, moest hij 6 jaar later weer aantreden om de gerenoveerde kleedaccommodatie officieel te openen.

In 1997 werd het trainingsveld vervangen door een Wetra veld. Dat was een nieuwe uitvinding, want naast gras werden er kunstvezels ingeweven, waardoor het veld langer bestand was bij intensieve bespeling. Het inweven van de kunstvezels gebeurde in witte tentjes die men in Zeelst nog nooit gezien had. Het was dan ook niet verwonderlijk dat buurtbewoners zich af gingen vragen of daar misschien (Japanse?) toeristen aan het kamperen waren….

Ton Damen was de architect van een nieuwe tribune en het oude “koekblik” kon de kast in. In 1997 moest wethouder Driek weer opdraven om het nieuwe hoogstandje te openen.

Een jaar later kreeg het sportpark een naam: Sportpark Zeelst.

In de zomer van 1999 werd door de gemeente het tweede Wetra veld, inclusief verlichting aangelegd.

Op sportief gebied werd op 6 mei 1990 onder trainer Theo Raymakers met een 8-0 overwinning op Liessel het kampioenschap in de 3^e Klasse behaald. Helaas duurde het 2^e Klasserschap niet lang, want in 1992 was degradatie weer een feit.

UNA toonde echter veerkracht en in 1993 werd het weer kampioen. Dat ging niet gemakkelijk want er was een beslissingswedstrijd voor nodig. Die moest gespeeld worden tegen Nuenen op het veld van Geldrop. De “dwarsknuppels” van Nuenen waren overtuigd van de overwinning. Ze namen de wedstrijd zelfs op video op. Na afloop hadden ze de beelden niet meer nodig en overhandigden de band aan UNA, want dat won met 2-0. Als vaste toeschouwer moest ik toch vaststellen dat scheidsrechter Bertje Wildenberg zeker bij een doelpunt van UNA juichte. Nog een leuk detail na de beslissingswedstrijd. Een week voor het beslissingsduel verloor UNA bij Nuenen en een bestuurslid van Nuenen vroeg toen aan penningmeester Martien Keeris of hij niet moest huilen. Na de 2-0 in Geldrop kwam Martien met zijn antwoord: hij gaf zijn uitdager een zakdoek met de toevoeging: Als je nog moet huilen!

De sportieve opmars begon in het seizoen 1998-1999. Door de behaalde periode titel  mocht UNA deelnemen aan de nacompetitie. Op 30 mei 1999 dwong trainer Gerben Demin met zijn team het Eerste Klasserschap af door een 5-0 overwinning op BVV.

Zeelst stond diverse dagen op zijn kop.

In de volgende afleveringen hebben we nog een paar opmerkelijke feiten uit de 90-ger jaren en duiken we 2000 binnen.

Seizoen 1989-1990 - 3e klasse A

Seizoen 1990-1991 - 2e klasse B

Seizoen 1991-1992 - 2e klasse A

Seizoen 1992-1993 - 3e klasse A

Seizoen 1993-1994 - 2e klasse A

Seizoen 1994-1995 - 2e klasse A

Seizoen 1995-1996 - 2e klasse A

Seizoen 1996-1997 - 2e klasse B

Seizoen 1997-1998 - 2e klasse F

Seizoen 1998-1999 - 2e klasse F