Periode 1929 – 1959

 Het 1e elftal van UNA, dat mocht uitkomen in de 2e klasse van de Kempische bond, bestond uit: A. v Zoggel, H. Vlemmix, A. Bogers, W. Senders, A. v Oorschot, A. v Rooy, A. Batels, A. Vlemmix, J. Boogers, L. Houterman en P. vd Ven. De eerste wedstrijd tegen Sparta Westerhoven eindigde in 1-1.

1939 - 1949
Het tienjarig bestaan viel samen met de mobilisatietijd. Veel spelers moesten UNA verlaten; desondanks handhaafde UNA zich in de eerste klasse van de afdeling. Ook in de Duitse bezettingstijd bleef men voetballen. Een aantal jongeren moest echter naar Duitsland om te werken. Onder hen ook voorzitter Rommers, die daarom in 1940 door vice-voorzitter Antoon Roosen werd opgevolgd.

Het seizoen 1940 – 1941 bracht voor UNA het eerste grote succes. Door een 3 – 1 overwinning op Madjoe werden de geel-zwarten afdelingskampioen. Twee promotiewedstrijden tegen Dosko uit Duizel leidden uiteindelijk tot promotie naar de 4e klasse N.V.B.
Het kampioenschap bracht echter nieuwe problemen. Het terrein aan de Hagendorenseweg voldeed niet aan de door de N.V.B. gestelde eisen. Consul Bouillon keurde het af en eiste dat het werd ingezaaid. Van Baetsen werd een weiland gehuurd achter het patronaat, dat door een aantal van de destijds 69 leden bespeelbaar werd gemaakt. De jaren na de oorlog gaven een opbloei van activiteiten te zien en voorzitter Antoon Roosen werd, wegens werkzaamheden elders, opgevolgd door Marinus van de Linden.
Het eerste elftal behaalde in 1948, na zeven jaar vierdeklasserschap, het kampioenschap. De UNA-voorwaartsen scoorden 60 doelpunten in 20 wedstrijden. In de promotiewedstrijden moest echter in ESV de meerdere worden erkend. Ook werden in dat jaar de voorbereidingen getroffen voor een nieuw voetbalveld aan de Hoogstraat achter café De Kleine Man, tegenwoordig de Tamarinde Bar. Op 5 september 1948 werd dit veld door pastoor van Wely officieel ingezegend.



1949 - 1959
In het seizoen 1952 – 1953 zette UNA wel een stap hoger op de KNVB-ladder. Na een verblijf van 12 jaar in de vierde klasse, werd op 21 mei 1953 de promotie naar de derde klasse bewerkstelligd. In een bijzonder sterke competitie werd UNA onbedreigd kampioen en moest vervolgens om promotie tegen Gemert worden gespeeld. Na twee spannende wedstrijden was UNA voor het eerst derde klasser.
In juli 1955 was de financiële nood hoog getuige de oproep van het bestuur via een huis-aan-huis circulaire aan de bewoners van Zeelst. Verzocht werd om de club financieel te ondersteunen door een steunkaart te kopen. Overigens gaf zo'n steunkaart geen toegang tot de wedstrijden van UNA 1. Dat kostte de vereniging te veel aan inkomsten.
Het terrein aan de Hoogstraat moest i.v.m. woningbouw worden ontruimd. Aan de Sportlaan was de realisering van een nieuw sportpark al zover gevorderd, dat op 30 september 1957 de eerste wedstrijd kon worden gespeeld. Er vielen erg veel doelpunten want Sparta '25 zegevierde met 3 – 6. Op 24 augustus 1958 werd het nieuwe Zeelster sportpark met een groot aantal festiviteiten door burgemeester Ras officieel geopend.


Het kampioenselftal uit 1941



Periode 1959 – 1989

1959 - 1969
In het begin van de zestiger jaren stelde het UNA-bestuur de training verplicht voor de spelers van het eerste en tweede elftal. Mogelijk een van de redenen dat het eerste elftal in het seizoen 1962 – 1963, onder trainer Harrie van Elderen, voor de vierde maal sinds het bestaan van de vereniging het kampioenschap behaalde en promoveerde naar de tweede klasse.
Op 18 oktober 1963 kreeg UNA de beschikking over een nieuwe terreinverlichting. Deze werd officieel in gebruik genomen tijdens een wedstrijd tegen een PSV-combinatie, die met 3 – 2 won.
Het seizoen 1964 – 1965 was het meest succesvolle tot dan uit de UNA-historie. UNA 1, 2 en 7 werden kampioen, waarbij UNA 1 pas in de laatste competitiewedstrijd tegen Reusel Sport het kampioenschap binnenhaalde. Het ongelofelijke was bereikt. UNA was doorgedrongen tot de top van het amateurvoetbal. Bij de aanvang van het seizoen 1966 – 1967 werden de nieuwe zit- en staantribune in gebruik genomen en op 16 oktober 1966 begonnen de UNA-leden met de grondwerkzaamheden voor een kantine. Vervolgens tapte burgemeester Van de Ven op 28 december 1966 daar het eerste glaasje bier. In 1968 werd het sportpark verder verfraaid met, door Jeu Linssen ontworpen en door Jan Nabben geschilderde, reclameborden langs het hoofdveld.
In het jubileumjaar 1969 degradeerde UNA 1 uit de 1e klasse. De eerste beslissingswedstrijd, tegen RKC op het Schijndelveld, eindigde na verlenging in 0 – 0 en de tweede wedstrijd, eveneens in Schijndel, ging een week later na een 2 – 0 voorsprong met 3 – 2 verloren.


1969 - 1979
Ondanks de degradatie werd het 40-jarig jubileum een schitterende gebeurtenis met als hoogtepunten de drukbezochte receptie en de feestavond voor de Zeelster gemeenschap op respectievelijk 8 en 9 november 1969.
De vereniging had in de loop der jaren een forse groei doorgemaakt, waardoor op 8 januari 1971 Marc Gabriëls als 600e lid van UNA kon worden ingeschreven. Op 1 maart 1971 deelde het gemeentebestuur UNA officieel mede, dat het sportpark aan de Sportlaan zou verdwijnen. Wanneer was nog niet duidelijk, waarheen wel: het Akkereind.
Door het instellen van drie landelijke hoofdklassen in 1974 was er, zowel in de eerste als tweede klasse, sprake van een versnelde promotie. UNA 1 profiteerde daarvan optimaal door reeds twee wedstrijden voor het einde van het seizoen te promoveren. Op 12 mei 1974 moest in Tilburg tegen Longa de beslissing vallen wie kampioen werd. UNA had aan een 2 – 2 gelijkspel genoeg en was na vijf jaar weer 1e klasser.
In 1976 behaalde UNA, nu met trainer Meeuwissen, opnieuw het kampioenschap door een 2 – 1 overwinning bij Baronie in Breda. Een uniek moment in de historie want UNA promoveerde voor het eerst in haar bestaan naar de hoofdklasse, Opmerkelijk was het bericht van de gemeente. Zij zou het sportcomplex uitbreiden met één speelveld en 8 nieuwe kleedlokalen. Bovendien werd toestemming verleend om dug-outs te bouwen en de materiaalruimte te vergroten. Maar let wel, alles te zien als noodoplossing, want uiteindelijk zou elders in Zeelst een nieuw sportpark worden aangelegd.
Na twee seizoenen in de hoofdklasse, moest trainer Meeuwissen in 1978 lijdzaam toezien dat zijn eerst elftal langzaam het verdomhoekje in werd gespeeld. Voor de tweede keer, en ondanks de paniekaankopen Pijs en Johnston, moest het vaandelteam de amateur-top van Nederland verlaten.

1979 - 1989
Tijdens het jubileumjaar 1979 werden diverse feestactiviteiten georganiseerd en op 3 november 1979 werd het 50-jarig jubileum afgesloten met de officiële feestdag. Het eerste elftal, getraind door Guus de Graef, en normaal spelend in de 1e Klasse E, werd in 1979 – 1980 gedwongen uitgeleend aan de 1e Klasse F (Limburg), alle protesten ten spijt. Het seizoen in Limburg had het elftal van Guus de Graef blijkbaar goed gedaan want een jaar later, op 31 mei 1981, werd via een nacompetitie met Schijndel en RKTVV, respectievelijk 2 – 0 en 5 – 1 winst, het kampioenschap behaald. UNA was terug in de hoofdklasse! Ook UNA 3 en 5 werden kampioen. UNA 2 degradeerde echter naar de reserve 2e klasse. De UNA-dames deden voor het eerst mee aan de competitie en eindigden op een 8e plaats.
De hoofdklasse bleek een te zware opgave, want aan het einde van het seizoen 1981 – 1982 degradeerde het 1e elftal na een eenjarig verblijf weer naar de 1e klasse.
Een belangrijke gebeurtenis in het seizoen 1982 – 1983 was ongetwijfeld de jaarvergadering van 29 november 1982. Op voorstel van het toenmalige bestuur ging de jaarvergadering akkoord met een nieuwe organisatievorm. Aan dit voorstel, dat onder meer inhield dat in de toekomst met commissies werd gewerkt, lagen de volgende gedachten ten grondslag:

1. het werk in de vereniging moest over zoveel mogelijk mensen verdeeld worden;
2. senioren-, junioren- en damesafdeling dienden gelijkwaardig behandeld te worden.

De damesafdeling behaalde in het seizoen 1982 – 1983 haar eerste succes door het kampioenschap van Dames 2.
Op sportief gebied zal het seizoen 1983 – 1984 niet als het meest succesvolste worden aangemerkt. Geen enkel elftal werd kampioen, terwijl UNA 1, 2, 4 en 5 degradeerden. Ook de resultaten aan het einde van het seizoen 1984 – 1985 waren teleurstellend. UNA 1 en 3 degradeerden, terwijl het 2e maar ternauwernood aan degradatie ontsnapte. UNA 1 was door de degradatie weer terug bij af want voor het eerst sinds 22 jaar speelde UNA weer 3e klasse.
Over het algemeen waren de resultaten tijdens het seizoen 1985 – 1986 bevredigend te noemen. UNA 2 werd kampioen en promoveerde naar de reserve 2e klasse KNVB. Ook UNA 4 en 5 werden kampioen en promoveerde naar de 2e klasse Afdeling Noord-Brabant.




Het elftal dat op 12 mei 1974 na een gelijkspel tegen Longa, 2 - 2, kampioen werd en promoveerde naar de 1e klasse.



Periode 1989 – 2004

 
Van derde klasse naar Amstel Cup

Sinds het 60-jarig jubileum in 1989 is er bij UNA veel gebeurd. Genoeg om daar nog eens instemmend, meewarig, hoofdschuddend of met een glimlach op terug te kijken. Tot op heden gebeurde dat altijd in chronologische volgorde. Hier wordt een poging ondernomen om de afgelopen 15 jaar op een andere, meer organisatorisch gestructureerde, wijze voor het voetlicht te brengen.



Organisatie

Tijdens de jaarvergadering van 4 december 1989 werd besloten het. Aantal bestuurszetels terug te brengen van 11 naar 9. Dit had natuurlijk ook gevolgen voor het aantal commissies. Vanaf dat moment kent het bestuur 9 bestuursfuncties, die qua functionele invulling echter de nodige wijzigingen hebben ondergaan. Zo zijn in de loop der tijd de functies van materiaalcommissie, algemene zaken, damescommissie en 2e penningmeester vervallen. In de plaats daarvan zijn de commissies sponsoring en accommodatiebeheer gekomen. De damescommissie werd in 1991 opgeheven en bij de juniorencommissie ondergebracht. Aan het einde van het seizoen 1995 -1996 werd het damesvoetbal opgeheven, toen bleek dat het bij UNA geen levensvatbaarheid meer had.
De grootste uitbreiding binnen een en dezelfde commissie heeft zich, door de enorme toename van het aantal leden maar ook door de veelheid aan activiteiten, bij de juniorencommissie voorgedaan. Waar aanvankelijk circa 8 personen bestuurlijk leiding gaven aan de jeugdafdeling, zijn nu 15 jeugdbestuursleden actief.
Het bestuur en de commissieleden hoeven gelukkig niet zelf alle werkzaamheden te verrichten. Wekelijks zijn ruim 150 vrijwilligers actief om de zaak optimaal te laten functioneren en te zorgen dat de voetballers hun hobby kunnen uitoefenen. Bovendien wordt de vereniging al sedert 1948 in haar activiteiten ondersteund door een actieve en bloeiende supportersvereniging. Sinds september 2001 bestaat de Stichting Businessclub UNA, die de vereniging in financieel en prestatief opzicht ondersteunt.



Accommodatie

Op 2 oktober 1989 werd de nieuwe kantine opgeleverd en op 16 december van dat jaar door wethouder Driek van de Vondervoort officieel geopend. UNA kwam daarmee in het bezit van een prachtig clubhuis, dat een van de mooiste en meest functionele in de regio zou blijken. De Veldhovense wethouder zou het de komende jaren nog druk krijgen want meerdere onderdelen van de accommodatie waren aan vervanging toe. Zo werd, met financiële steun van de gemeente, in de zomer van 1996 de kleedaccommodatie deels gerenoveerd en deels vernieuwd. Bij de officiële opening, opnieuw door Van de Vondervoort, leefde nog de gedachte dat UNA er weer voor jaren tegen kon. De ervaringen zijn inmiddels anders; de enorme groei van de vereniging heeft ertoe geleid dat een grote behoefte aan uitbreiding bestaat.
In verband met de toename van het aantal leden werd in de zomer van 1997, in opdracht van de gemeente, het trainingsveld vervangen door een Wetra-veld (wedstrijd- en trainingsveld). Tegelijkertijd werd de oude tribune vervangen door een architectonisch hoogstandje van architect Ton Damen. Het hoofdveld werd compleet gemaakt met een nieuw elektronisch scorebord, dat werd geschonken door sponsor KKS.
Op 17 oktober 1997 moest wethouder Van de Vondervoort zich wederom naar het sportpark spoeden om deze nieuwe parels aan de accommodatie feestelijk te openen.
De trots op de fraaie accommodatie werd duidelijk in de jaarvergadering van 1998, toen op voorstel van de leden het sportpark de officiële naam Sportpark Zeelst kreeg toegewezen. De bouwactiviteiten bleken echter nog niet afgerond want in de zomer van 1999 werd door de gemeente het 2e Wetra-veld inclusief veldverlichting aangelegd en in maart 2000 kondigde het bestuur aan dat behoefte bestond aan een sponsorhome. Door de sportieve prestaties van UNA toonde het bedrijfsleven namelijk steeds meer belangstelling voor de vereniging. Op zondag ontbrak het echter aan een goede ontvangstmogelijkheid voor tegenstander, scheidsrechters en vertegenwoordigers van bedrijven.
In november 2001 startte de bouw van het nieuwe sponsorhome en de verbouw van de bestuurskamer en het secretariaat. Op 1 maart 2002 waren zo'n 150 belangstellenden getuige van de officiële openingshandeling. Deze keer verricht door wethouder Peter Smetsers en PSV-routinier Jan Heintze. De in 2001 opgerichte Businessclub UNA, achteraf gezien een gouden greep, had vanaf dat moment haar eigen onderkomen. Op 15 oktober 2004 werd, onder grote belangstelling, het sponsorhome door echtgenote Nel Louwers officieel omgedoopt in het Piet Louwers Sponsorhome. Een ode aan de op 29 mei 2004 overleden UNA-man, die als leider, bestuurslid, sponsor en business clublid zoveel voor de vereniging had betekend.
De metamorfose van de accommodatie in de laatste 15 jaar doet vermoeden dat UNA de komende jaren vooruit kan. De groei van de vereniging, van bijna 700 leden in 1996 naar 1040 in oktober 2004, vergt echter uiterste inspanningen om alles in goede banen te leiden. De toekomst zal uitwijzen wanneer de grenzen definitief zijn bereikt.



Prestatie

Begin negentiger jaren kende UNA een zeer afwisselend prestatieniveau. Dat werd echter eind jaren negentig en in de eerste jaren van de 21 e eeuw ruimschoots gecompenseerd.
Het laatste decennium van de 20e eeuw begon positief want op 6 mei 1990 werd, onder trainer Theo Raymakers, met een 8 - 0 overwinning op Liessel het kampioenschap in de derde klasse behaald. Overigens met dank aan Veloc, dat Someren op de laatste speeldag op eigen veld met I - 4 versloeg. Een jaar later kon, onder leiding van interim-trainer Riny van de Leur, op 5 mei tegen Middelburg maar ternauwernood het tweede klasserschap veilig worden gesteld.
In 1992 gebeurde het onvermijdelijke en degradeerde UNA 1, met Piet Corstiaans als trainer, naar de derde klasse. Lichtpuntje was dat UNA 3 kampioen werd en promoveerde naar de reserve 3e klasse van de KNVB.
Het seizoen 1992 - 1993 vergoedde echter veel want UNA 1,2 en 9 werden kampioen en UNA 3 behaalde de Fair Play-prijs in het district Zuid 1. UNA 1 werd het daarbij niet gemakkelijk gemaakt maar in een uiterst spannende beslissingswedstrijd tegen Nuenen, op het veld van Geldrop, pakten de mannen van Piet Corstiaans op 2 mei met 2 - 0 winst terecht de titel en promoveerden naar de 2e klasse. Door het behaalde kampioenschap mocht UNA 2 op het hoogste niveau voor reserve-elftallen uitkomen; de reserve 1 e klasse van de KNVB. Blijkbaar is dat goed bevallen want nog steeds speelt het tweede elftal op het hoogste niveau; inmiddels de reserve hoofdklasse.
De jaren 1994 tot en met 1998 waren voor het vaandel team, met de trainers Toon van Helvoort en Gerben Demin, weinig spectaculair. In deze jaren was wel een opvallende rol weggelegd voor UNA 3. Na de degradatie in 1994 volgde op 2 april 1995 het kampioenschap en in 1996 werd in het district Zuid I voor de tweede keer de Fair Play-prijs gewonnen.
De sportieve, en voor velen verrassende, opmars van UNA begon in het seizoen 1998 - 1999. Door de behaalde periodetitel mocht UNA 1 deelnemen aan de nacompetitie. Via Nuenen, TEC en Vlijmense Boys kon het team van trainer Gerben Demin door een overwinning op BVV op 30 mei 1999 promotie naar de le klasse afdwingen.


Op 24 mei 2003 wist UNA door een 1 - 0 overwinning, doelpunt Myron Jourdain, op zaterdaghoofdklasser Hoek beslag te leggen op de Districtsbeker Zuid I

 

Dat hebben de Bosschenaren geweten. Een over alle linies swingend UNA verpletterde BVV met maar liefst 5 – 0. Zeelst stond diverse dagen op zijn kop maar was dat enigermate gewend want UNA 7 en 9 hadden tijdens hun kampioensfeesten al een voorproefje afgegeven.In de seizoenen 1999 – 2000 en 2000 – 2001 stond het eerste elftal onder leiding van Eus Marijnissen. Meteen in zijn eerste jaar gaf deze ex-prof zijn visitekaartje af door met UNA 1 een periodetitel binnen te halen.

Verrassend voor een team dat voor het eerst sinds jaren in de 1e klasse acteerde.
De verrassing werd compleet toen in de nacompetitie achtereenvolgens SVN en DBS aan de zegekar werden gebonden en UNA opnieuw een finale mocht spelen; nu op vrijdag 9 juni 2000 tegen Papendrecht op het veld van WSC in Waalwijk. In een zinderende wedstrijd, die scheidsrechter Vos met maar liefst 12 minuten verlengde, werden de westerlingen met 2 – 1 verslagen. Het ongelooflijke was gebeurd, UNA was terug op het hoogste amateurniveau: de hoofdklasse! Een geweldige prestatie van de spelersgroep en hun begeleiders, die gedurende het gehele seizoen muzikaal werden ondersteund door ZOL (het Zeelster Onafhankelijkheids Legioen).

In de seizoenen 2001 tot en met 2004 bewees UNA met stabiele prestaties een aanwinst te zijn voor de hoofdklasse. Bovendien behaalde UNA 2 op 28 april 2002 en 4 mei 2003 het kampioenschap in de reserve hoofdklasse. Beide keren gaf dat recht op deelname aan het kampioenschap van Nederland voor reserve-elftallen. UNA 3 degradeerde in 2001 naar de reserve 3e klasse maar herstelde zich keurig door in het seizoen 2003 - 2004 het kampioenschap te behalen en daardoor het verloren terrein goed te maken.
Al met al kan worden geconcludeerd dat UNA's selectie-elftallen de eerste jaren van de 21e eeuw formidabel hebben gepresteerd. Bij de lagere elftallen lijkt er in die jaren één stabiele factor te zijn want zowel in 2003 als in 2004 behaalde UNA 10 het kampioenschap.



Amstel Cup

Spelen in de hoofdklasse biedt ook mogelijkheden op deelname aan de Amstel Cup voor betaaldvoetbalorganisaties. Vanaf 2002 heeft UNA 1 die mogelijkheid drie keer achteren gegrepen. Met trainer Kees van Loon plaatste UNA zich in 2002 dankzij een 7e plaats in de competitie voor de voorronde van de Amstel Cup. Via een 0 - I nederlaag tegen Helmond Sport, een 2 – 0 overwinning op Geldrop en een zeer verrassende 1 – 0 overwinning bij en tegen 1e divisionist FC Den Bosch bereikte UNA de eerste ronde. Op 6 november 2002 werd in een met 1.500 toeschouwers gevuld Jan Louwers Stadion, Sportpark Zeelst heeft geen wedstrijdverlichting, met 0 – 2 zeer eervol verloren van de toenmalige koploper in de eredivisie RKC Waalwijk. Een historische en onvergetelijke avond, vooral ook door het enthousiasme van de UNA-supporters.

Ook in 2003 plaatste UNA zich, nu via een 8e plaats, voor de Amstel Cup. Tegenstander MVV was echter een tandje te groot en won op Sportpark Zeelst met 5 – 0. Het bekertoernooi voor betaaldvoetbalorganisaties zat erop. Toch zou het nog een mooi bekerseizoen worden want UNA plaatste zich voor de finale van de Amateur Amstel Cup in het district Zuid I.
De kansen in deze finale, gespeeld op zaterdag 24 mei 2003 op het terrein van Seolto in Zevenbergen, waren voor zaterdaghoofdklasser Hoek; de doelpunten of liever gezegd hét doelpunt, via Myron Jourdain, voor UNA. Ofwel 1 – 0 winst voor het team van trainer Kees van Loon. Een nieuw hoogtepunt in de historie van UNA en de behaalde Districtsbeker werd nog tot in de late uurtjes in de Zeelster horecazaken gesignaleerd.

Driemaal is scheepsrecht is een bekend gezegde dat ook voor UNA geldt. Met een uitstekende 4e plaats in de competitie, de hoogste positie ooit op de nationale voetballadder, werd in mei 2004 wederom, nu met trainer Paul van der Palen, deelname aan de Amstel Cup veilig gesteld. Tegenstander in de eerste ronde, FC Den Bosch, was de uitschakeling in 2002 blijkbaar nog niet vergeten. Na negentig minuten voetbal stond op dinsdag 10 augustus 2004 de eindstand van 9 – 0 in het voordeel van de Bosschenaren op het scorebord van Sportpark Zeelst. Het bekeravontuur was voorbij maar UNA heeft zich de laatste jaren een echte cupfighter getoond.



Junioren

Nadat in het voorjaar was begonnen met de voorbereidingen van het Tros-programma 'De bal is rond', werden op zaterdag 9 december 1989 op het sportpark en in de splinternieuwe kantine de tv-opnames gemaakt.
In de kantine, die volledig groen, rood en wit was gekleurd, werd een speciaal project beoordeeld, dat in het teken moest staan van het naderende wereldkampioenschap in Italië. Vervolgens moest op 7 januari 1990 in Apeldoorn, door middel van een strafschoppen- en een 4 tegen 4 toernooi, worden bepaald welke vereniging zich "Amateurclub van het jaar" mocht noemen.
Met 7 touringcars, waaronder enkele dubbeldekkers, en talloze personenauto's werden de supporters naar de Gelderse stad vervoerd. Na een sportieve, gezellige maar vooral spannende happening werd bekend dat UNA de winnaar was. In een triomfale colonne werd naar huis gereden waar de kampioenen in een overvolle kantine werden gehuldigd. De juniorenafdeling van UNA had furore gemaakt. Een bijkomend voordeel was dat door de deelname aan het tv-programma de shirts van alle juniorenelftallen werden gesponsord.
Als titelverdediger nam UNA ook eind 1990 aan het programma deel. Deze keer werd een prima 4e plaats behaald.
De Tros had de vereniging inmiddels op het netvlies met als gevolg dat in het voorjaar van 1990 en 1991 de finale van de landelijke keepersdag bij UNA werd opgenomen.

In 1990 werd een ambitieus en inhoudelijk optimaal jeugdplan gepresenteerd. Dit jeugdplan moest de basis vormen voor een kwalitatief hoogwaardige jeugdopleiding. Blijkbaar hadden andere verenigingen ook vertrouwen in het uitgestippelde beleid want op 4 mei 1991 werd de eerste samenwerkingsovereenkomst tussen PSV en UNA getekend.
De ambitieuze doelstellingen van het juniorenbestuur kregen nog meer gestalte toen op 16 en 17 mei 1992 voor de eerste keer het Internationale Toernooi voor B-spelers werd georganiseerd. Deelnemers uit België, Denemarken, Duitsland, Zweden, Frankrijk en natuurlijk Nederland streden twee dagen lang om de fraaie wisselbeker. De eerste winnaar werd Malmö FF uit Zweden en UNA behaalde een verdienstelijke 7e plaats. Op 22 en 23 mei 2004 werd alweer de l3e editie van dit prestigieuze toernooi gehouden.

Mede door de sterk verbeterde jeugdopleiding groeide de jeugdafdeling bij UNA als kool en werden diverse talenten door betaald voetbalorganisaties als PSV, Willem II, Eindhoven en Helmond Sport gescout. Maar ook UNA zelf plukte haar vruchten. Alle selectie-elftallen spelen inmiddels op hoofdklasse niveau en soms werd een uitschieter bereikt, zoals in de jaren 1995 en 1996 toen UNA A1 twee keer achter elkaar kampioen werd en daardoor de landelijke 2e divisie bereikte. Helaas kon dat hoge niveau niet worden vastgehouden en speelt A1 weer in de hoofdklasse.
Misschien komt er een nieuwe generatie aan want in het voorjaar van 2004 bereikte UNA C1 via het kampioenschap de landelijke 3e divisie. Aan potentieel lijkt bovendien geen gebrek gezien de vele kampioenen die de juniorenafdeling de laatste jaren aflevert. Met circa 550 jeugdleden ziet de toekomst er voor de juniorenafdeling van UNA dan ook zonnig uit.

De UNA-jeugd werd op 7 januari 1990 winnaar van het Tros tv-programma "De Bal is Rond".
Op de foto v.l.n.r. Martijn Smetsers - Ronnie Dirks - Bart vd Wijst - Roy Braam - Margriet Zegers (presentatrice) en achter haar Thomas Bazelmans