U kent het aloude lied ‘daar komen de schutters’? Nou hier komen ze, te beginnen met een flink aantal bekende grootheden. Sprekende namen uit de geschiedenis van ons eerste elftal. Zoals Noud Sanders, de aanvaller met de geweldige traptechniek; eens verscheen Noud – na een weddenschap - zwart geschminkt, als nabootsing van de wereldspits Pele - in een competitiewedstrijd thuis tegen Budel-Schoot aan de aftrap. Weddenschap gewonnen, geld binnen, maar het kostte hem wel een schorsing. Dan Lambert Maassen, een snelle spits die na UNA naar PSV ging en zelfs een keer aantrad bij een oefenwedstrijd van Oranje. Een complete centrumspits en schutter eerste klas was Sjef Dielissen. Maar toppers waren natuurlijk ook Hans van den Boogaard, Carlo Vorstenbosch, Jelle Schijvenaars, Mart van de Gevel (altijd alert om succesvol toe te slaan), Frank en Frans Weijers, Bart van Limpt, Antoin van Gerwen, kopspecialist Jan Moonen, de vliegensvlugge Jos van de Pol, de sterke Rinse Wiekema, alleskunners als Jac Sandkuyl en Niek van Boekel - die op alle posities in het elftal presteerden - en de duelsterke Gert-Jan van Gerwen, hielpen UNA aan de lopende band aan doelpunten.
Het zijn namen die velen onder ons zich daarom nog goed zullen kunnen herinneren. In hun actieve periode werd er veel over ze geschreven en gesproken, ondervonden ze voldoende waardering en streken ze dus veel eer op. Veel meer dan bijvoorbeeld de sobere en zeer betrouwbare verdedigers (zoals tegenwoordig iemand als Tom Scheepers, die achterin samen met Yoeri Sijbers zo’n subliem koppel vormt).
Op de foto’s, in deze volgorde, een aantal ‘oude’ schutters van UNA:
Carlo Vorstenbosch, Rinse Wiekema, Sjef Dielissen, Frank Weijers, Lambert Maassen, Frans Weijers, Jan Dekkers, Mart van de Gevel, Noudje Sanders, Jac Sandkuyl, Antoin van Gerwen, Niek van Boekel en Jelle Schijvenaars.
OOK ONVERGETELIJK
Maar herinnert u zich ook nog de technisch begaafde middenvoor Jantje Dekkers - eind 50- begin 60er jaren (later trainer) - als schutter? En, nog wat later, de nooit vergeten Tinus van Laarhoven. En Harrie Franssen, Frans van Zon, Jan van Oorschot, Ron Jansen, Adriaan van den Boomen en (foto links) Gert Tieben? Allemaal veel-scoorders.
Nog meer? Cees de Vocht, Myron Jourdain, en Bas van de Hijden; zij verschenen in de UNA-geschiedenis misschien wat minder op het allerhoogste schavot, maar scoorden er in ‘hun periode’ niettemin flink op los. Zoals dat bijvoorbeeld evengoed geldt – ik kan dat weten want eens voetbalde ik in hetzelfde team met hem in de competitie - voor de altijd doelgerichte echte schutter Guus van Poppel (foto naast Gert Tieben), die relatief kort op de UNA-velden te zien was.
Van links naar rechts: Jan van Oorschot, Harrie Franssen en Tinus van Laarhoven.
Ook zijn er vanzelfsprekend die talloze ‘doelgerichte mannen’ uit de lagere elftallen. Daarvan kun je een rij maken van Zeelst naar Oers. Ze zijn misschien iets minder bekend. En al waren ze dat eens wel, dan geraakten ze dikwijls nadien verstrikt in de raderen van de vergetelheid. Namen van topschutters uit de lagere elftallen? Neem bijvoorbeeld Piet Stockman. In het familie-elftal van de van Zoggels kwam ie weer terug in beeld en scoren behoorde tot zijn vaste ritme. Bert van Keulen en Jan Steijntjes, zij scoorden namens ‘de Gielen’ (het elftal van De Kleine Man). En Maarten Coppelmans? Om Maarten nou te kwalificeren als een typische spits van de lagere elftallen, daarmee doe je hem te kort. Denken we daarnaast nog wel eens terug aan Gijs van de Voort? Een echte diepe spits. Hij speelde niet zo heel vaak voor UNA 1. Maar was toch een eigen talent op het hoogste platform, met als voornaamste wapen ‘een kans, ik jens um erin’.
Natuurlijk is deze opsomming bij lange na niet compleet. Maar allemaal droegen ze bij aan het voetbalgenot bij UNA.
Binnen het elftal waarin ze speelden, maar zeker ook langs de kant, zorgden ze bij UNA’s aanhang voor heel veel voetbalenthousiasme; zij waren onze zogenaamde ‘kersen op de taart’.
Tot slot een sorry, voor de vele anderen niet genoemden, die in de bijna honderdjarige UNA-historie de eer van onze club opkrikten, door de arbiters veelvuldig naar het midden te doen wijzen omdat ze wederom een doelpunt hadden gescoord …..
