90 Jaar v.v. UNA
Aflevering 5

In 1960 kwam er een wijziging in het bestuur. Jan Nabben werd als voorzitter opgevolgd door Karel Rutten, die tot dan toe de jeugdafdeling tot grote bloei had gebracht. Ben Weenink werd aangesteld als trainer en wist met zijn elftallen redelijke successen te behalen.

In het seizoen 1962-1963 werd Harrie van Elderen oefenmeester van de geelzwarten. Het eerste elftal behaalde al meteen het kampioenschap. In dat seizoen verloor UNA alleen van ZSC met clubicoon Jo van den Heuvel als rots in de branding. Jo kwam niet uit Zeelst, maar was geboren en getogen onder de rook van het Brabantia veld in Strijp. Logisch dat hij bij die club ging spelen. Dat bleef hij doen tot zijn 26^e jaar. Daarna vertrok hij naar Wilhelmina in Den Bosch als betaald voetballer. In die tijd was 20% van de recette voor de spelers.

Drie jaar bleef Jo bij Wilhelmina, om in 1959 bij UNA te gaan spelen. Hij werkte bij Van Dissel, waar ook Jan de Wit zijn collega was. Jan had iedere maandag zijn mond vol over zijn favoriete UNA en Jo dacht: “och, een boeren clubke”. Toen hij verkering kreeg met Leentje was hij binnen de kortste keren vast besloten om bij UNA te gaan voetballen.

Het eerste seizoen verliep voor de stopper spil niet zoals verwacht werd. In de eerste de beste competitiewedstrijd tegen Rood Wit brak Jo z’n arm en herstel van die blessure nam in die tijd nog een hele poos in beslag. Pas drie wedstrijden voor het eind van het seizoen kwam hij weer in actie.

Tot dan toe had Jo nog nooit een kampioenschap meegemaakt. In 1963 beleefde hij de eerste titel met UNA, dat nu doorgedrongen was tot de top van het Nederlandse Amateurvoetbal.

In het jubileumblad van UNA-40 had de aanvoerder nog een goede raad voor de club. Jo: “men zal over “buitenlandse” krachten moeten beschikken om een woordje mee te spreken en het zal nodig zijn de nodige aandacht aan de jeugd te besteden”. Ware woorden van onze stopper spil, die op 27 augustus 2019 overleed. UNA zal hem nooit vergeten.

Op 18 oktober 1963 kreeg UNA een nieuwe terreinverlichting en bij die gelegenheid kwam PSV naar Zeelst en won met 3-2. Ondertussen telden de geelzwarten 353 leden.

In 1964 stelde Karel Rutten zich niet langer beschikbaar als voorzitter. Anton Mous werd zijn opvolger en dokter Bolsius werd tot beschermheer gekozen. Miel d’Hooghe was de oefenmeester.

Voorzitter Mous was de baas van een confectiebedrijf in de Molenstraat. Hij was niet van hier, maar een geboren Fries: recht toe recht aan en pakte de zaken op een andere manier aan dan men in Zeelst gewend was. Zo had hij weinig gevoel voor Brabantse humor. Het kwam bijna wekelijks voor dat eerste elftal speler Sjak van Osch hem “meneer Muis” noemde. Telkens corrigeerde de leidsman hem: Het Was Mous! Maar een paar dagen later noemde Sjakie hem toch weer Muis, want dat is Nederlands voor Mous en Mous is Brabants….

Het 35^e seizoen was zeer succesvol. UNA 1, 2 en 7 werden kampioen. Het eerste haalde de titel pas in de laatste competitiewedstrijd binnen. Het bezoekende Reusel Sport had nog een theoretische kans om gelijk te komen met UNA, maar UNA liet het niet zover komen, want voor 3500 toeschouwers boog het een 2-1 achterstand om in een 4-2 overwinning.


1965 Sfeerfoto's met spelers na winst met 4-2 en kampioenschap tegen Reusel Sport.
Doelpunten Frans Weijers 2x en Jack Sankuyl 2x


Frans Weijers en Jack Sandkuijl maakten allebei twee doelpunten. Het ongelooflijke was bereikt. UNA was doorgedrongen tot de absolute top van het amateurvoetbal. Het kampioenselftal werd door het gemeentebestuur ontvangen in de Schalm en burgemeester Van de Ven nam een foto van het kampioensteam in ontvangst.

Voor de bouw van een kantine werd op 16 oktober 1966 met de werkzaamheden begonnen. Op 28 december tapte burgemeester Van de Ven het eerste pilske in de nieuwe kantine. Het beheer kwam in handen van Theo Senders.

Terreinverzorger Janus Peters was al 25 jaar zowat dagelijks bezig met zijn taak bij de vereniging. Voor dit feit werd hem een receptie aangeboden. Janus was een markante figuur in de geschiedenis van UNA. Een man van weinig woorden, maar heel veel daden. Praten deed hij niet veel, maar toen hij na een uit de hand gelopen wedstrijd tegen DESK een ferme schop van een Kaatsheuvelse speler gekregen had was zijn commentaar: “hij schupte me dat ’t liefhebberij was”.

UNA had al een kantine, maar kreeg ook een tribune. Achteraf gezien leek dat ding op een koekblik, maar bij slecht weer zaten de supporters daar droog. Op16 april 1967 was burgemeester Van de Ven weer aanwezig (hij wist de weg) om de tribune aan UNA over te dragen.

In 1968 werd het hoofdveld verfraaid met reclameborden die ontworpen waren door Jeu Linssen en geschilderd door Jan Nabben.

Anton Mous stelde zich niet langer beschikbaar als voorzitter en in 1969 nam Saar Schaminee zijn hamer over. In dat jaar bestond UNA 40 jaar en uitgerekend in 1969 degradeerde het eerste elftal uit de eerste klasse.


In 1969. Degradatie, voor het eerst in de geschiedenis van UNA, na de beslissende wedstrijd tegen RKC.
Helemaal links is Wim Senders en helemaal rechts is Sjef Dielissen te zien. 

UNA groeide als kool en in 1970 bedroeg het ledenaantal 561, waarvan 233 junioren. Mari Willems was masseur en Jo v.d. Heuvel coach. Secretaris-penningmeester Martien Keeris ontving op 30 mei 1970 de zilveren bondsspeld van de KNVB en de erepenning van de Afdeling Noordbrabant.

Binnenkort volgt deel 6 van de UNA historie en dan pakken we de draad weer op in 1970.

Seizoen 1960-1961 - 3e klasse A

Seizoen 1961-1962 - 3e klasse A

Seizoen 1962-1963 - 3e klasse A

Seizoen 1963-1964 - 2e klasse A

Seizoen 1964-1965 - 2e klasse A