Vader Graad en moeder Petra bewonen tijdens de Tweede Wereldoorlog een bovenwoning op Blaarthemseweg 127 in het Eindhovense stadsdeel Gestel. Daar wordt zoon Jan geboren in 1942.

Op 14-jarige leeftijd mag hij met zijn peetoom voor het eerst de deuren langs voor het venten van melk. Eerst met de bakfiets en later (zelfstandig) met paard en wagen, respectievelijk accu wagen en bestelbus. In 1966 trouwt hij met de Zeelsterse Nel. Een jaar later wordt Jan ook lid van UNA.       

Nel is dus de dochter van Jan en Sjaan van den Boomen van café de Zwaan. En op aandrang van Hans, de broer van Nel, gaat ie dan ook maar meteen een verbintenis met UNA aan. Jan: “Dat gebeurt tijdens een feestje, als Hans – momenteel kaptein van het Onze Lieve Vrouwengilde – hem voorstelt te gaan sporten. De voorzet die Hans geeft, wordt door Jan gretig ingekopt. Het wordt voetballen en dat betekent automatisch UNA.      

Unne hille goeie speuler vur UNA?
Hans haalt bij penningmeester Martien Keeris de papieren op en als het door Jan betaalde inschrijfgeld van tweeënhalve gulden is voldaan, zijn beide lid. Zodra Piet van Hoof later namens UNA voor het eerst contributie komt ophalen en merkt dat Jan unnun buitendurrupse is, luidt zijn reactie: “Dan zulde gij wel unnun hille goeie speuler zen”. Iemand van buiten beschouwt men bij UNA in die tijd al gauw als een voetbalaanwinst. Jan maakt al snel zelf korte metten met het idee een versterking te zijn voor UNA’s vaandelteam, brengt het niet verder dan UNA 9, maar is verder snel ingeburgerd. Jan: “Ik wordt eigenlijk al meteen door Franske Van Lieshout aangesproken. Of ik er iets voel om B2 te trainen. Nou dat voelde ik wel”.

UNA 9 met Jan links achter (vóór de foto met Wim van de Leegte op de voorgrond)

Eenmaal een beetje gewend, wil hij eigenlijk wel wat meer. Zo steekt de nieuwkomer niet onder stoelen of banken dat de kantine wel wat impulsen kan gebruiken. Zijn commentaar is bij de bestuursleden Jan Krüger en Walther Soetens niet gericht aan dovemansoren. Ze buigen het commentaar om in een uitnodiging om voorzitter te worden van de kantinecommissie. En zo geschiedt. Jan’s allereerste suggestie: er moet gewoon een kantinebeheerder komen. Dat wordt snel ingevuld. Fer Boogers is net gestopt met café de Gouden Appel. Dat komt dus goed uit. Hij wordt de nieuwe beheerder. De commissie bestaat uit Wim Habraken, Toon van Mol, Ferry Boogers en Jan zelf. Het betekent tegelijk een vliegende start voor de Gestelse nieuwkomer Jan Meeuwis bij UNA. Als je zijn prestatielijst overziet, dan is het daar niet bij gebleven. Zijn bestuursperiode heeft 19 jaar geduurd. Jan maakt ook deel uit van UNA ‘s Raad van Elf (Carnaval). Daar hoort wel meteen een ‘maar’ bij. Als men hem voorstelt om lid van die club te worden, luidt de vraag van Jan: “wat zijn de consequenties”? Het antwoordt is: meteen Prins worden. Als hij dat te horen krijgt, maakt de carnavalsclub kennis met zijn onverwoestbare karaktertrek dat ‘nee’ ook nee betekent.

Bas en Michel
Met zijn 48^e voorziet hij in het tekort bij UNA aan scheidsrechters en heeft dat 25 jaar volgehouden als hij op zijn 73^e stopt. Als mooi voorval is er de herinnering aan de afscheidswedstrijd van Bas van der Hijden en Michel Gepkens bij UNA 3. De afspraak luidt vooraf, dat beide spelers op een gegeven moment de rode kaart te zien krijgen en dat de ploeg als beloning daarvoor twee bladen bier tegemoet kan zien.

Aldus geschiedt, maar niet zonder strubbelingen. Arbiter Jan trekt namelijk de kaart voor de twee fanatieke spelers, bij overtredingen van niks. Ze sputteren hevig tegen…  

Je hebt van die mensen binnen een vereniging waarvan jij je afvraagt: wat doet ie eigenlijk precies, wat is zijn functie? Het is niet in een  vakje te vangen. Zo zou je Jan ook wel een beetje kunnen omschrijven. Hij springt in waar nodig. Het zijn de onmisbare types. Zo is hij sinds zijn start als kantineman op zondag altijd aanwezig om op tijd het sponsorhome te openen en overal bij te springen. Soms schenkt ie koffie, soms assisteert hij de mensen van de kassa bij de entree. Soms bedient hij het scorebord. Etc. In 2015 wordt hij vanwege zijn vele verdiensten UNA man van het jaar. 

Hier als man die het scorebord bijhoudt…

Een vraag die velen tot slot zal intrigeren is: hoe kwam je eigenlijk in Zeelst terecht, Jan?
Jan: “Dat begint in Oirschot. In 1963 ben ik daar gelegerd vanwege militaire dienst. Op een gegeven moment gaat het verhaal de rondte dat er in Zeelst een nieuwe kroeg is geopend. Het blijkt te gaan om ‘café de Zwaan’. Bij het eerste bezoek het beste volgende bezoek, valt het Jan al op dat eigenaar Jan van den Boomen maar liefst vier leuke  dochters heeft. Veelvuldig blijven de dienstmaten in Zeelst stappen en bezoeken dan steevast het etablissement aan de Heuvel. Toch zal het nog bijna twee jaar duren alvorens Jan de eerste echte avances durft te maken richting zijn favoriet van de vier: Nel. “Ze werkte als verpleegster in Dordrecht, daar ben ik dan intussen al wel achter”, aldus Jan. Tussen het friet halen bij Piet de Bont door, zal er meer en meer contact ontstaan tussen de goedlachse Nel en Jan….

Hoe zou je Nel willen omschrijven?
“Een goeie, bijzonder vrolijke vrouw. Een superkok ook. En een geweldige gastvrouw. Je kon veel met haar lachen en op partijen is ze een gangmaker. Regelmatig wordt er bij ons op de Heuvel 44 (hele fijne leefomgeving) op het raam geklopt met de uitnodiging om te gaan stappen. Meestal naar Jo van den Heuvel en Leentje toe. Daar danst Nel nogal eens op de tafel. En drinken kan ze al vroeg als de beste (kan van mij niet gezegd worden). Als ze een keer diep in het glaasje heeft gekeken, dan schudt ze s‘morgens even haar hoofd en alles is weer oké. Haar familie (Jansen) komt elke Zeelst Kermis naar hier. Dat heeft vooral te maken met Narda Baetsen die een zus is van de moeder van Jan. Dan kan de lol niet op. Helaas is Nel twaalf jaar geleden overleden. Samen met onze dochter Rian en schoonzoon Frank halen we nog regelmatig geweldige herinneringen aan haar op, vooral tijdens onze reizen naar het buitenland“. Maar het leven gaat door, ook voor Jan. Mooie vakantiereizen en UNA staan daarbij nog altijd hoog op zijn prioriteitenlijst…. 

UNA jubilarissen, Jan l